Ustaya saygı...

Öyle filmlerin öyle sahneleri vardır ki, bir şekilde hayatınızda yer eder... Genelde en büyük korkularınızı ortaya çıkarır ve yaşadığınız sürece derecesi zaman zaman değişse de orada kalır, çöreklenir... Pusuya yatar, gün yüzü göreceği vakti sabırla bekler... çocukluğunuzdaki öcülerin aslında sadece o dönemlere ait olmadığını kanıtlamak istercesine... O hep sizin içinizdedir...

Tıpki, Jaws'ı seyrettikten sonra, denizde açıldığınızda bir anda aklınıza gelip, kalp krizi geçirtecek bir hızla kıyıya doğru yüzmek gibi... (Ne yazık ki köpekbalıkları karınlarının yüzeye değdiği yere kadar kıyıya yaklaşabildiklerinden, bu nafile bir çaba olurdu)

Ya da Boogeyman'i seyredip açık kalmış dolapları gecenin bir yarısı kalkıp kapatmak, yatak altından birşeylerin çıkacağı endişesiyle ayaklarınızı bir anda yorganın altına çekmek gibi,

Ya da, Fatal Attraction'ı seyredip, eşinizi aldatacağınız varsa, bir kez daha düşünmekte fayda göreceğiniz gibi...

Ama aralarında bir tanesi var ki, bizlere artık duşa girmenin pek de tekin olmadığını yıllar öncesinde öğretmiştir...

Psycho ve o meşhur duş sahnesi...

Her bıçak darbesinde ''Iyk, ıyk,ıyk'' diye ses çıkaran keman sesleriyle tüyler ürperten, teknik açıdansa nasıl çekildiği hala tartışılan o klasik sahne...

Şanslıyım... filmin ana karakterlerinden olan ''Bates evini'' ABD'de Universal Studios'da görme fırsatım oldu... Gündüz gözüyle bile ürkütücü... Tepede öylece bekliyor... Karanlık, eskimiş ve yalnız... Sanki anne Bates'in sulueti üst kattaki camda görünecek ve oğluna o yırtıcı sesiyle son bir kez seslenecekmiş gibi geliyor... Normannnnnnnnn....

Bugün doğan usta yönetmen Alfred Hitckcock'un (13.08.1899- 29.04.1980) anısına...