üç çocuk, bir köpek ve bahçeli bir ev istiyorum

Marley and me

Bizimkiler yattıktan sonra tek başıma zaman geçirmek amacıyla seyretmeye başladığım, ancak gel görki, sonunda içimde hayata ilişkin yeni ve sıcak hisler yaratan tam bir aile filmi. (Hayır ağlamadım - biraz hüzün üstü göz buğusu diyelim)

Ne yalan söyleyeyim, Owen Wilson ve Jennifer Aniston'lu bir kadroyu görünce filme baştan önyargıyla yaklaştım. Wilson idare etse de, Aniston'u hem tip olarak (Brad ne buldu onda hiç anlamam) hem oyuncu olarak beğenmem. Marley çok daha iyi rol kesiyor.

Neyse yanıma aldım çekirdek ve limonata (artık kola içmiyorum-mısır patlatmaya da üşendim) başladım filmi izlemeye.

-SPOİLER ALERT- ya da filmin konusunu ve sonunu öğrenmek istemeyenler için son uyarı-

Film, gazeteci-yazar John Grogan'ın otobiyografik ilk romanından uyarlanmış. Yönetmen koltuğunda ise en son Devil wears Prada ile beğeni toplayan David Frankel oturuyor.

Hikaye, gazetecilik kariyerleri için Florida'ya taşınan genç çiftin aile olmaya başlamadan önce evlerine aldıkları köpek yavrusu ve ailenin büyümesiyle birlikte gelişen olayların kimi zaman komik kimi zamansa hüzünlü bir anlatımı.

Bir yandan aile olurken, diğer yandan iş dünyasında ayakta durmanın zorluğunu gözler önüne seren film, bütün bunların arasında bir de köpek yetiştirmenin neredeyse delilik olduğu hissini veriyor.


Sonuçta evlerimize aldığımız hayvanlar geçici hevesler degil, ailenin bir parçasıdır ana fikrinden hareketle gelişen film, kötü beslenmenin hayatta ciddi sorunlar yaratabileceği gerçeğiyle son buluyor. (Ne diyeyim, pat diye filmin sonunu soyleyemezdim)

Peki bu filmden ne sonuç çıkardık...........

Aile sorumluluk ve fedakarlık ister, evlenirken ve çocuk yaparken iki kere düşün,
ya da bekar kal....
Eşinle aynı işi yapma,
Gıpta ettiğin hayata sahip arkadaşları hayatından çıkart, başın rahat olsun,
Sağlıklı beslen.

Simdi gelelim hikayenin bende yarattığı etkiye,
Evet, üç çocuk, bir köpek ve de bir bahçeli ev istiyorum..........