Bazı anlar vardır hayatta...
Bir ses, koku, mekan ya da şarkı...geçmişinizden birilerini hatırlatabilecek herhangi birşeyin size çarptığı o kısa zaman aralıkları...
Hemen aramak istersiniz...mesaj çekmek...ya da görmek onu...
Sarılırsınız telefona...sesini duymak için cesaretiniz yoktur, mesaj yazarsınız... daha güvenli gelir insana...
O anın büyüsüyle, heyecan ve keyifle yollarsınız mesajı...
Gönder tuşuna bastığınız anda ise, herşey bitmiştir... aslında "umulan neyse", çoktan geride kaldığını bir kez daha anlarsınız...
Gönder'e basmanızla birlikte, o an kaybolmuş, gitmiştir...
Rüzgar durmuş, koku uçmuş ya da şarkının o bölümü bitmiştir çoktan...
Yaptığınızın anlamsızlığı ile başbaşa kalırsınız...telefonun öbür ucundan yanıt gelmemesini dilerken...
Bayramda küskünler barışsın, eski dostlar aransın... my ass...
6 yorum:
O anlar sadece VAR...dır.... o kadar!
Telefonun öbür ucu senin ANında olmadığı için, yanıt gelmez çoğunlukla...
küsler küs kalmalı! barışırsan, başka bir an geliyor, ''haa ben bundan bu insanla görüşmüyorduuuum'' diye kafana dank ettiği. o an, eski güzel anları getiren esintiler bile kötü kokmaya başlıyor. :)
Deniz
yazidan alakasız ama:) blogun boyle daha bi ferah olmus..oh ya...daha bi geliyor insanın...
bazı kişilerin eskilerde kalmasında yarar var gibi,
fundy... blog için yazdıklarına teşekkür
tabii daha bi okuyasi geliyor insanin yazsam daha bi anlayasi gelirdi insanin....)
Yorum Gönder